Historia: Delegacja Śląska - część 2

Kontynuacja biogramów 3 bralińskich uczestników politycznej walki o polski Śląsk na tle korespondencji ze zbywającymi ich urzędami II RP. Oby więc współcześni funkcjonariusze właściwych organów zechcieli docenić dziś ich poświęcenie, nadrabiając w ten sposób zaległości swych poprzedników, w ramach tzw. ponadczasowej sprawiedliwości dziejowej…

Po ratyfikacji i wejściu w życie postanowień traktatu 10 stycznia 1920 r., w tym jego 88 artykułu, WP zajęło tydzień później Bralin i okolice. Ziemie te przyłączono do Wielkopolski i weszły w skład pow. kępińskiego. W ramach zemsty Niemcy zamordowali Seweryna Szulca w czasie okupacji, przypuszczalnie w jednym z obozów koncentracyjnych. Podsumowując swe starania o odznaczenie, Józef Górecki napisał: …Za naszą działalność przypadło wiele hektarów ziemi, wsi, ludności, szkół, kościołów, itd., do Polski, lecz trud ten pochłonął mi wiele zdrowia gdyż grenzschutz i ludność niemiecka czatowali na mnie chcąc mnie rozstrzelać. Mam nadzieję, iż za tę wielką przysługę dla ojczyzny otrzymam odznaczenie… Po prawie 3 mies. milczenia ze strony KKiMN, przypomniał pismem z 29 grudnia 1936 r., że poprzednie podanie o odznaczenie KN, względnie MN wniósł przez Starostwo Powiatowe w Kępnie na urzędowym formularzu z uzasadnieniem i dowodami. Dodał, że: …od tej chwili upłynęło sporo czasu i nie mam żadnej wiadomości o sprawie, wobec tego wnoszę uprzejmą prośbę o łaskawe i rychłe rozpatrzenie podania mego i odznaczenie mnie… Odpowiedzi nie doczekał żadnej. Zmarł 1 stycznia 1939 r. w Bralinie. Znany braliński regionalista, Jacek Kuropka, poinformował mnie, że w Bralinie i okolicach nadal mieszka rodzina Góreckich z linii w/w Mikołaja, ale zarazem nic nie wskazuje na to, żeby byli spokrewnieni z opisanym Józefem i jest to tylko zbieżność nazwisk. Nie udało się natomiast odszukać żyjących potomków J. Góreckiego ani ustalić lokalizacji jego grobu, ale może uda się to w przyszłości, szczególnie, że w Bralinie i najbliższych okolicach mieszka obecnie wiele osób o tym nazwisku, wywodzących się (jak zauważyłem po przejrzeniu archiwalnych akt metrykalnych od 1874 do 1930 r.) z minimum 5 linii (4 z Bralina i 1 z Mnichowic), mających genezę na tym terenie przynajmniej 100 lat temu. Możliwe, że niektóre z tych linii łączą się w odleglejszej przeszłości. Na terenie gm. Bralin żyje też nadal rodzina w/w P. Mosia i B. Jańskiego, spotyka się także nazwisko Pietr i możliwe, że są wśród nich powiązani rodzinnie ze wspomnianym powyżej Franciszkiem. Może mieszkają tam obecnie również potomkowie pozostałych członków tytułowej delegacji i ich współpracowników w dziele walki o polskość wielkopolskiej części Śląska, czas pokaże. Drugi z naszych bohaterów, Edward Dyrbach (Dirbach) urodził się 21 września 1874 r. w Kościeliskach, pow. Olesno na Górnym Śląsku (obecnie woj. opolskie), jako syn nauczyciela Jana Dirbacha (zmarłego w Oleśnie) i Józefiny z d. Kula (wdowy zam. w Bytomiu). Jego chrzest miał miejsce w par. katolickiej p.w. Narodzenia Najświętszej Maryi Panny w Kościeliskach (wtedy Kostelitz). Edward został rzeźnikiem (fleischer) i w 1899 r. ożenił się w Bralinie z Władysławą z d. Dirbach (nie wiadomo czy to była tylko zbieżność ich nazwisk, czy dalsze pokrewieństwo), urodzoną w 1874 r. w Bralinie, córką Józefa (zm. właściciela gospody w Bralinie) i Angeliki (Anieli) z d. Zientkowska/Ziętkowska (wdowy zam. w Bralinie). W tym samym roku urodziła im się córka Gertruda Maria. Niestety, ale jej matka Władysława zmarła już w 1901 r., w wieku 26 lat, a Edward został wdowcem, był już wtedy mistrzem rzeźnickim (fleischermeister).

~ Tomasz Kostek Górecki, Klub Kaliszan w Warszawie

Więcej w nr 19 (1325) 2019 r. „Tygodnika Kępińskiego”.