Historia: Kępińscy Woldenberczycy - część IV

Kontynuujemy cykl publikacji historycznych opisujących losy kępnian w niemieckim obozie w Woldenbergu.

Oflag II C we wspomnieniach
Zenona Polaka
Bohater tej części artykułu pozostawił dla potomnych wspaniałe świadectwo swoich przedwojennych i wojennych losów w postaci cytowanych już wcześniej wspomnień. Szczegółowe opisy kolejnych etapów życia – od najwcześniejszych lat dzieciństwa po okrutne czasy wojny i niewoli, przedstawione na tle konkretnych wydarzeń historycznych, przeplatane refleksjami i ocenami sytuacji są niezwykle interesującym dokumentem tamtych czasów. Zważając jednak na tematykę tego artykułu, przytoczyłam tu jedynie te fragmenty, które ilustrują zagadnie istotne dla jego treści.
Zenon Polak w swoich wspomnieniach woldenberskich nie rozpisywał się na temat sytuacji, w jakiej znaleźli się jeńcy oflagu, gdyż, jak sam zauważył, istnieje liczna literatura dokładnie obrazująca tę problematykę. Wątek ten ograniczył do kilku następujących zdań:
„Czy można opisać te długie, męczące lata niewoli, lata beznadziejności obozowej za drutami? Były to warunki z pewnością lżejsze niż w obozach koncentracyjnych, ale mimo to przetrwać dwa tysiące dni i nocy i nie załamać się psychicznie oraz fizycznie nie było łatwo. Zwłaszcza w te pierwsze lata klęsk sprzymierzeńców i zwycięstw Hitlera. Jedyna pociecha to nawiązanie łączności z rodziną i żoną, listy i paczki, jakie napływały do obozu”.
Przelał natomiast na papier wspomnienia tych przeżyć, które miały dla niego największe znaczenie. Przy okazji poruszył też dwie niezwykle interesujące kwestie, które chciałabym przedstawić nieco szerzej – obozowej opieki medycznej oraz konspiracji.

~ Izabela Choraszewska

Więcej w nr 49 (1355) 2019 r. „Tygodnika Kępińskiego”.