Historia: Kępińscy Woldenberczycy - część VIII

Drukujemy następny odcinek losów kępnian w obozie w Woldenbergu autorstwa Izabeli Choraszewskiej.

Ucieczki z niewoli
Tęsknota za wolnością oraz chęć włączenia się do zbrojnej walki z okupantem sprawiły, że jeńcy już od początku myśleli o sposobach wydostania się z niewoli. Wielu z nich, ryzykując życiem, podjęło próbę samowolnego opuszczenia obozu, niektórzy nawet kilkukrotnie. Każda udana ucieczka była powodem do dumy dla całej społeczności jenieckiej. Jeśli zbieg został schwytany, to po powrocie darzony był specjalnymi względami. Żołnierze, którzy podjęli decyzję o wydostaniu się za druty, mogli liczyć na wsparcie Najstarszego Obozu i wtajemniczonych kolegów. W jednym z opracowań poruszających to zagadnienie przytoczono słowa komendanta obozowej konspiracji – pułkownika Misiąga, który stwierdził, że „ucieczka z niewoli jest miarą wartości polskiego żołnierza, stanowi ona klasyczny przykład odwagi osobistej i poświęcenia w walce z wrogiem”. Właśnie z jego inicjatywy powstał w oflagu specjalny oddział konspiracyjny, którego głównym zadaniem było organizowanie ucieczek.

~ Izabela Choraszewska

Więcej w nr 2 (1359) 2020 r. „Tygodnika Kępińskiego”.