Historia: Kępińscy Woldenberczycy - część X

Drukujemy następną część historii kępnian w obozie w Woldenbergu autorstwa Izabeli Choraszewskiej.

Korespondencja Damazego Choraszewskiego

Jak już wcześniej wspominałam, jedną z form łączności jeńców ze światem zewnętrznym była korespondencja. Na listy od bliskich czekali oni z utęsknieniem, a każdy, który otrzymali, czytany był wielokrotnie i przechowywany jak bezcenny skarb. Okresy, gdy korespondencja z różnych przyczyn nie docierała do obozu, były dla przebywających w niewoli żołnierzy wyjątkowo trudne. Brak wiadomości od rodziny odbijał się fatalnie na ich stanie psychicznym.
Listy z oflagu, podobnie jak wspomnienia czy dzienniki, są skarbnicą informacji o realiach obozowego życia, ale przede wszystkim stanowią niezastąpione źródło wiedzy o problemach, potrzebach i dylematach, jakim każdego dnia musiał stawiać czoła oficer polski w niewoli niemieckiej. Dziś, po wielu latach, z przelanych na papier myśli i uczuć, dowiadujemy się, jak trudno było przetrwać ten długi okres rozłąki i fizycznego zniewolenia.
Z korespondencji Damazego zachowało się kilkadziesiąt listów i kart pocztowych wysłanych do matki i przyszłej żony. Niestety, nie przetrwał ani jeden list adresowany do niego.

~ Izabela Choraszewska

Więcej w nr 4 (1361) 2020 r. „Tygodnika Kępińskiego”.