Historia: Osiedle mieszkaniowe z lat 40. XX w. w Kępnie - część III

Publikujemy cykl opracowań wrocławskich naukowców, dotyczących budowy osiedla mieszkaniowego w czasie II wojny światowej.

Budynki omawianego osiedla miały z jednej strony zunifikowaną, jak już wspomniano, architekturę. Z drugiej jednak strony posiadały pewne indywidualne cechy. Cechy te sprawiały, że w dokumentacji budowlanej podzielono je na kilka typów w zależności od rozplanowania funkcji oraz różnic w formie zewnętrznej. Wszystkie domy, jak zaznaczono poprzednio, miały po dwie kondygnacje mieszkalne, były podpiwniczone a wieńczyły je strome dwuspadowe dachy, pod którymi mieściło się użytkowe ale nie mieszkalne poddasze. Budynki były zakładane na planach wydłużonych prostokątów – przy czym różniły się długością – bowiem niektóre były jedno- lub dwuklatkowe, inne zaś miały cztery a nawet więcej wejść i klatek schodowych. Niektóre mieszkania były dwupoziomowe – na parterze mieściły dwa pokoje dzienne, kuchnię i przedpokój z klatką schodową wiodącą na górną kondygnację na której znajdowała się łazienka i dwie sypialnie. Jedna z sypialni była dla rodziców, druga była pokojem dziecinnym.

~ prof. dr hab. inż. arch. Grażyna Maria Balińska, dr inż. arch. Dorota Balińska-Ciężki, mgr inż. Jerzy Aleksander Baliński

Więcej w nr 40 (1397) 2020 r. „Tygodnika Kępińskiego”.