Historia: Pierwszy polski bramkarz w rękawicach

Żołnierz, sportowiec, bohater, czyli pionier w futbolowej elicie z Kępna.

Trwająca niemal sto lat historia polskiej piłki nożnej była pełna niejednokrotnie brutalnych konfrontacji. Na początku poprzedniego stulecia wydarzenia polityczne znalazły swoje bezpośrednie odbicie w losach wielu klubów i piłkarzy, w których to swój udział miał również nasz krajan. Mało kto wie, że prawie sto lat temu mieliśmy naszego reprezentanta z Kępna w premierowych rozgrywkach Mistrzostw Polski w piłce nożnej, a reprezentował on barwy „Warty” Poznań. 
Zanim przedstawię postać naszego bohatera, jakim był rodowity kępnianin Leonard Karol Skowroński, chciałbym przy okazji niedawnego święta Konstytucji 3-go Maja oraz przypadającej w tym roku setnej rocznicy odzyskania przez Polskę niepodległości i setnej rocznicy wybuchu powstania wielkopolskiego, przywołać zdarzenia z narodowej historii.
Granie w piłkę nie odbywało się w próżni, fascynowało rodaków, ale dopiero w tle politycznych i społecznych faktów. Należy pamiętać, że chlubne trwanie Polaków wokół marzeń o odzyskaniu niepodległości Rzeczpospolitej, utraconej z woli agresji sąsiadów w następstwie Konstytucji 3 Maja, najstarszej na kontynencie europejskim, stanowi powód do dumy, a także początek sportowych zdarzeń, w których to niemałą rolę odegrał nasz bohater. Gdy w 1918 r. dzień 11 listopada zapisuje się jako początek epoki odzyskanej po 123 latach wolnej ojczyzny, to niemal natychmiast wrócono do planów scalenia trzech zaborów także poprzez rywalizację na boisku. Zanim doszło do pierwszej edycji rozgrywek o mistrzostwo Polski, zostały one poprzedzone, między innymi, zwycięskim powstaniem wielkopolskim a następnie w sierpniu 1920 roku, legendarną w światowej historii Bitwą Warszawską znaną także jako „Cud nad Wisłą”. Czynnie i aktywnie, imponując bohaterską odwagą, walczyło w tych wydarzeniach pokolenie pionierów polskiej piłki, między innymi nasz Leonard Skowroński.
Premierowe Mistrzostwa Polski odbyły się w 1921 roku. W okresie międzywojennym poznańska „Warta” zasłużyła na miano wyjątkowo mocnego klubu, w barwach którego bramki strzegł, urodzony w Kępnie w 1896 r., Leonard Skowroński. Przenosząc się z Kępna do Poznania, stał się zawodnikiem i jednocześnie wychowankiem  „Warty” i tylko w jej barwach występował od 1912 do 1923 roku. Dla wielu zapamiętany dzięki fotografii na plakacie „Warty” z 1913 roku, a także z faktu, że był pierwszym bramkarzem w Polsce, który zakładał rękawice. W archiwum Historii Wielkopolskiego Futbolu znajduje się taki zapis: W niedzielę 21 sierpnia 1921 roku odbyły się pierwsze mecze finałowe o Mistrzostwo Polski, w których rywalizowali mistrzowie poszczególnych okręgów, grając ze sobą systemem każdy z każdym, mecz i rewanż.
Od początku rozgrywek faworytem była  „Cracovia”, która kroczyła od zwycięstwa do zwycięstwa. Mając w składzie wielu znanych reprezentantów kraju, jak np. Józef Kałuża, a trenerem był Węgier Imre Pozsonyi (prowadził też reprezentację naszego kraju a następnie słynną Barcelonę). W czwartej kolejce „Pasy” zawitały do Poznania. Po świetnej grze i golach Kosickiego i Einbachera „Warta” prowadził 2:1, jednak Kałuża zdołał wyrównać. Przy stanie 2:2 na niespełna trzy minuty przed końcem „Cracvia” wykonywała rzut karny i po raz pierwszy nie wykorzystał jedenastki Ludwik Gintel, reprezentant Polski i najlepszy strzelec klubu. Pokonał go bramkarz „Warty” Poznań rodem z Kępna, Leonard Skowroński. Bohater tego spotkania, bramkarz „Zielonych”, przez uradowaną publiczność został zniesiony na rękach z boiska. Warto podkreślić, że był to jedyny punkt, jaki krakowski zespół stracił w tych rozgrywkach, zdobywając mistrzostwo. „Warta” natomiast pokonała „Polonię” Warszawa 3:2, ze znakomitym w bramce Skowrońskim, dzięki czemu ukończyła rozgrywki na trzecim miejscu.

~ Jarosław Pawlak

Więcej w nr 22 (1277) 2018 r. „Tygodnika Kępińskiego”.