Historia: Podkomisarz Ignacy Łysiak – III komendant powiatowy Policji Państwowej II RP w Kępnie – część I

Młodociany urzędnik bankowy i kolejowy, emigrant zarobkowy, monter hydrauliki, działacz niepodległościowy w Niemczech, żołnierz armii niemieckiej I wojny św., powstaniec wlkp., podoficer Wojsk Wielkopolskich, żandarm krajowy, policjant państwowy, inwalida, emeryt, krawiec, oficer rezerwy żandarmerii Wojska Polskiego, ofiara niemieckiej demokracji, okupacyjny wysiedleniec, urzędnik miejski w Generalnej Guberni, ojciec poległego bohatera i zapomniany bohater powiatu kępińskiego.

Ignacy Łysiak urodził się 21 stycznia 1881 r. w Wielkiej Wsi (Grossdorf), pow. Buk (potem pow. Grodzisk Wlkp., następnie Nowy Tomyśl), dziś gm. Buk, pow. Poznań, woj. wielkopolskie, jako syn rolnika Jana i Doroty z d. Świątek i dzień później został ochrzczony w par. kat. św. Stanisława Biskupa i Męczennika w Buku. Mając 6 lat, rozpoczął 7-klasową Szkołę Powszechną w Buku, którą ukończył w 1894 r. Po śmierci ojca w 1883 r., w wieku 2 lat został półsierotą, a w 1894 r., gdy miał 13 lat, zmarła mu matka. By przeżyć, musiał się szybko usamodzielnić i już, jako 14-latek w 1895 r. rozpoczął pracę tzw. biurowego w „Kasie Kameralnej” w Buku (poprzedniczce lokalnych banków). W latach 1897-1899 pełnił tę samą funkcję w biurze odcinka drogowego Kolei Żelaznych na stacji w Buku. Usunięty stamtąd dyscyplinarnie 30.04.1899 r. za działalność w miejscowym młodzieżowym oddziale Towarzystwa Gimnastycznego (TG) „Sokół”, wyemigrował w maju do Niemiec. Pracował tam w przemyśle metalowym i budownictwie, jako monter konstrukcji stalowych, w tym hydraulicznych (rohrleger). Zamieszkał w Charlottenburgu (wtedy odrębnym mieście, od 1920 r. dzielnicy Berlina) przy Schillerstrasse 47, centrum tamtejszej Polonii, bo to właśnie przy tej ulicy pod nr 37 (57?) działała w okresie międzywojennym Centralna Biblioteka Polska.

~ Tomasz Kostek Górecki, Gwardia Narodowa im. AK

Więcej w nr 29 (1386) 2020 r. „Tygodnika Kępińskiego”.