Historia: Ks. Paweł Polednia – „kapłan alter Christus” – część I
"Kapłan to alter Christus – drugi Chrystus. Często z kapłanami jest tak, że mówią: ja będę wyświęcony na kapłana. Nikt jednak nie mówi o tym, że będzie nie tylko na kapłana wyświęcony, ale będzie wyświęcony na kapłana jako ofiara. No, bo przecież Chrystus, przyszedłszy na świat, ofiarował samego siebie za nas. I każdy kapłan, jeżeli nazywa siebie alter Christus, to swoim życiem powinien naśladować Chrystusa we wszystkich Jego czynach, które mają spowodować, iż kapłan ów będzie posłuszny woli Boga, i ta wola Boża jest dla niego aż po Krzyż, po ukrzyżowanie dla zbawienia ludzi. Kapłan nie może być tylko administratorem, czy jak to coraz częściej bywa businessmanem w Kościele, że pracuje tylko w biurze, przyjmuje ludzi szybko, rozmawiając o różnych rzeczach i załatwiając sprawy chaotycznie, często nietyczące się zbawienia. Jako alter Christus, kapłan powinien doprowadzić do tego, by jego życie było ofiarą, która jest podobna do Ofiary Chrystusa. Może nie każdemu z kapłanów, przyjdzie wisieć na Krzyżu. Znamy z historii jak wielu księży zamykanych było w więzieniach, łagrach. Wielu było mordowanych przez zaborców, okupantów czy władze komunistyczne. Kapłani byli prześladowani, torturowani tylko dlatego, że byli wierni Chrystusowi i nie odżegnywali się od tego, że Chrystus jest ich wodzem. Służyli ludziom, tak jak Chrystus przyszedł służyć, żebyśmy byli zbawieni. To jest zadanie każdego kapłana, jeżeli chce być alter Christus. Kapłan powinien być Chrystusem, należeć do Chrystusa. To znaczy głosić Ewangelię, tak jak On to robił, i starać się być takim, jakim On jest. Należy pamięta o tym, że jaki jest kapłan, taki będzie i lud, który mu powierzono" - ks. abp Jan Paweł Lenga.
